W zeszłą niedzielę, alumni z naszej parafii Cezary Musiałkowski i Mateusz Konkol otrzymali strój duchowny. Sutanna eksponująca głosicieli Ewangelii spośród innych ludzi stanowi także znak wiążący się z ogromną odpowiedzialnością, dlatego też jest przyjmowana dopiero na roku III, po odbyciu wstępnej formacji. Oznacza pragnienie wejścia na drogę posługi kapłańskiej i całkowite poddanie się woli Bożej. Stanowi uzewnętrzniony wyraz komunii życia z Chrystusem: „Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus” (Ga 2, 20). Symbolizuje wyrzeczenie się świata i początek nowego życia. Będąc strojem bardzo prostym, akcentuje ubóstwo i prostotę życia kapłańskiego. Kleryka Cezarego i Mateusza, a także rok III, otaczamy modlitwą i życzymy wytrwałości na drodze powołania.
Symboliczny wymiar stroju duchownego
Dla tych wszystkich, którzy ją widzą jest okazją do skierowania swych myśli ku Panu Bogu. Zwraca uwagę symboliczny wymiar stroju kapłańskiego, stanowiącego czytelny i wyrazisty znak życia zgodnego z zasadami ewangelicznymi. W świecie, w którym dobro i zło są ze sobą zmieszane w sposób niezwykle trudny do rozgraniczenia istnieje potrzeba takiego jednoznacznego i głębokiego w swej wymowie znaku.
Przyjęcie stroju duchownego wyróżnia kandydata do kapłaństwa i zobowiązuje go do poważnego traktowania swojego słowa, danego Bogu w Kościele. Wyznawania wobec świata kim jestem i czego inni ludzie mogą ode mnie wymagać. Strój duchowny w pewnym zakresie pozbawia anonimowości i prywatności, przypominając, iż: „nikt z nas nie żyje dla siebie i nikt nie umiera dla siebie; jeżeli bowiem żyjemy, żyjemy dla Pana; jeżeli zaś umieramy, umieramy dla Pana. I w życiu więc, i w śmierci należymy do Pana” (Rz 4,7-8). Sutanna przypomina, że każdy, który został powołany do kapłaństwa, daje swoim życiem przykład, iż jego życie cechują takie wartości jak: miłość, sprawiedliwość, cierpliwość i czynienie dobra. (źródło
