Dom Boży jest szczególnym miejscem obecności Chrystusa pośród swego ludu. Jako widzialna budowla świątynia ta jest również obrazem wspólnoty wiernych, którzy tworzą jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół.
Nowo powstała budowla przeznaczona jest wyłącznie do celów sakralnych, czyli dla stałego gromadzenia się ludu Bożego i sprawowania liturgii. Obrzęd, który przeżyliśmy 12 czerwca, nosi miano dedykacji, poświęcenia, konsekracji kościoła.
Dzień ten był dla naszej parafialnej wspólnoty wielkim świętem. Oddaliśmy bowiem Najwyższemu Panu owoc wieloletniej pracy, trudu i ofiar; wysiłku projektantów, budowniczych i tych wszystkich, którzy wspierali dzieło budowy modlitwą oraz darem materialnym. Otrzymaliśmy w zamian miejsce szczególnej obecności Bożej; miejsce, w którym nasza wspólnota gromadzić się będzie codziennie, a zwłaszcza w niedziele, dla sprawowania świętych obrzędów i spotkania z Bogiem w sakramentach. Tutaj wierni będą przychodzić, by prosić o dar wiary dla nowo narodzonych dzieci; tu otrzymywać będą przebaczenie grzechów w sakramencie pokuty; tu także posilać się będą Ciałem i Krwią Syna Bożego. Do tego domu przyjdą, aby wobec Boga i Kościoła wyrazić wolę trwania w dozgonnej miłości i wierności; i wreszcie tutaj ich bliscy błagać będą o Boże miłosierdzie w godzinie odejścia z tego świata.
Istotą obrzędów poświęcenia nowego kościoła jest sprawowanie Najświętszej Ofiary. Bowiem przez celebracje Mszy Świętej osiąga się najważniejszy cel, dla którego zbudowano świątynię i wzniesiono ołtarz. Eucharystia też przez samą swą obecność uświęca miejsce jej sprawowania.
Zgodnie jednak z tradycją Kościoła obrzędy uzupełnia się przez poświęcenie wody i pokropienie, namaszczenie Krzyżmem Świętym ołtarza i ścian świątyni, okadzenie ołtarza i wnętrza kościoła, oraz uroczyste oświetlenie całego domu Bożego.
Czynności te są widocznymi znakami ukazującymi niewidzialne dzieła, których Pan Bóg dokonuje za pośrednictwem Kościoła sprawującego Boże misteria, a szczególnie Eucharystyczną Ofiarę.
