Wśród bieganiny tego świata Bóg daje nam takie chwile, w których możemy zwolnić tempo życia i przyjrzeć się gdzie ono prowadzi. Mamy stanąć w prawdzie o sobie i nawrócić się, czyli odejść od grzechu, a zwrócić się ku Bogu. Sposobność takiego wejścia w siebie dał nam Ks. dr Wiesław Śmigiel, wykładowca teologii pastoralnej na KUL-u i w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie, który poprowadził nas drogą tegorocznych rekolekcji wielkopostnych dla dorosłych.
Swoje rozważania oparł o najcenniejsze dary, jakie człowiek otrzymał od Boga: o cnoty wiary, nadziei i miłości. O każdym z nich dowiadywaliśmy się w środę popielcową i w każdym kolejnym dniu świętego czasu rekolekcji. W trakcie ich trwania Ojciec Rekolekcjonista dokonał poświęcenia krzyża na wieżę naszej świątyni. To historyczne i pełne symboliki wydarzenie mocno wpisało się w naszą duchową świadomość. Krzyż stanowi ratunek dla wierzących i scandalon (gr. kamień, o który można się potknąć) dla żyjących jakby Boga nie było. W ostatni dzień rekolekcji udzielono sakramentu namaszczenia chorych tym naszym parafianom, którzy o niego z wiarą prosili. Pobłogosławiono również młode rodziny naszej parafii, w szczególności cieszące się darem potomstwa. Sobotnią Eucharystią podziękowaliśmy Ks. Wiesławowi za jego posługę słowa, sakramentów i miłości chrześcijańskiej.
Tak wprowadzeni w ten czterdziestodniowy czas pokuty i nawrócenia, z owoców rekolekcji korzystać będziemy aż do Wielkiego Tygodnia. W nim chcemy doświadczyć zjednoczenia z samą Miłością – Jezusem Chrystusem umęczonym, ukrzyżowanym i zmartwychwstałym – na którego z wiarą i nadzieją czekamy. Obyśmy nie utracili gorliwości w pełniniu uczynków miłosierdzia, postach, modlitwie i naszych wyrzeczeniach.
Patrz! Kładę dziś przed tobą życie i szczęście, śmierć i nieszczęście. Wybierajcie więc życie, abyście żyli wy i wasze potomstwo, miłując Pana, Boga swego, słuchając Jego głosu, lgnąc do Niego. (Pwt 30,15.19-20)
